Please use this identifier to cite or link to this item: https://repositorio.uca.edu.ar/handle/123456789/8924
Título : La metonimia como matriz retórica del prólogo de los "Milagros de nuestra Señora" de Gonzalo de Berceo
Autor : González, Javier Roberto 
Palabras clave : Gonzalo de BerceoLITERATURA MEDIEVALANALISIS LITERARIOMETONIMIARETORICAMETAFORAMilagros de Nuestra Señora
Fecha de publicación : 2010
Editorial : Universidad de Vigo
Cita : González, Javier R. La metonimia como matriz retórica del prólogo de los "Milagros de nuestra Señora" de Gonzalo de Berceo [en línea]. Hesperia. Anuario de Filología Hispánica, 13, 2 (2010). Disponible en: https://repositorio.uca.edu.ar/handle/123456789/8924
Proyecto: El prólogo de los Milagros de Nuestra Señora de Gonzalo de Berceo: estructura discursiva, alegoría, símbolo 
Resumen : Resumen: La condición alegórica del Prólogo de los Milagros de Nuestra Señora de Gonzalo de Berceo, y la tradicional definición de alegoría como “metáfora continuada”, no impiden descubrir una estrategia metonímica en el texto, que cobra tanta relevancia como el mecanismo metafórico definitorio de la identificación basal entre el prado y María. Conforme a la índole cristiana de la alegoría, se trata de metonimias que refieren siempre a Cristo a través de la persona, los atributos y las funciones de su madre. Intentaremos analizar dicho procedimiento metonímico, con sus relaciones de instrumentum pro effectu y effectus pro causa, por el cual el verdadero y último referente de cada una de las ocho imágenes alegóricas del prado metafóricamente identificado con María resulta ser Cristo mismo.
Resumo: A condición alegórica do Prólogo dos Milagros de Nuestra Señora de Gonzalo de Berceo, e a tradicional definición da alegoría como “metáfora continuada”, non impiden descubrir unha estratexia metonímica no texto, que cobra tanta relevancia como o mecanismo metafórico definitorio da identificación basal entre o prado e María. Conforme á índole cristián da alegoría, tratase de metonimias que refiren sempre a Cristo a través da persoa, os atributos e as funcións da súa nai. Intentaremos analisar o antgedito procedimento metonímico, coas súas relacións de instrumentum pro effectu e effectus pro causa, polo cal o verdadiero e derradeiro referente de cada unha das oito imaxes alegóricas do prado metafóricamente identificado con María resulta ser o Cristo mesmo.
Abstract: The allegorical condition of the Prologue of Gonzalo de Berceo’s Milagros de Nuestra Señora and the traditional definition of allegory as “continued metaphor” do noy keep us from discovering a metonymical strategy int he text, as important as the metaphorical one in which the basic identification meadow-Mary is defined. As christian allegory impose, it’s about metonimies always referring to Christ through the person, the attributes and the functions of his mother. We shall attempt to analyse this metonymical procedure and its relations of instrumentum pro effectu and effectus pro causa, by which the final and true referrible for each of the eight allegorical images in the meadow, metaphorically associated with Mary, is Christ himself.
URI : https://repositorio.uca.edu.ar/handle/123456789/8924
ISSN : 1139-3181
Disciplina: LITERATURA
Derechos: Acceso abierto
Appears in Collections:Artículos

Files in This Item:
File Description SizeFormat
metonimia-como-matriz-retorica.pdf220,64 kBAdobe PDFThumbnail
View/Open
Show full item record

Page view(s)

428
checked on Mar 28, 2024

Download(s)

126
checked on Mar 28, 2024

Google ScholarTM

Check



This item is licensed under a Creative Commons License Creative Commons